ما میمیریم ، در حالی که تو میمانی . ابدیت از آن توست . و ، در ابدیت ، همچون نقاطی بی اهمیت در این جهانٍ واقعیتها به یاد نمی آییم ، بلکه همچون برگهای سبزی خواهیم بود که در یک لحظه ویژه ، در شاخه های درخت زندگی جوانه خواهند زد این برگها از دزخت سقوط می کنند ، اما به فراموشـــــی سپرده نمی شوند ، چون تو همواره خود را در میان آنها به یاد خواهی آورد .
No comments:
Post a Comment